Infrarood

Infrarood-fotografie (IRP)

Daar waar röntgenstraling heel energierijk is, is infraroodstraling dat juist veel minder. Infraroodstraling is evenals röntgenstraling niet zichtbaar voor het menselijk oog. Warmtestraling is een vorm van infraroodstraling.

Infraroodstraling heeft een (beperkt-) doordringend vermogen. Deze doordringing is nog specifieker materiaal afhankelijk dan bij röntgen. De infrarode-straling die ik gebruik voor het zichtbaar maken van ondertekeningen, retouches of pentimenti (ook wel repentilles genoemd) in schilderijen is nabij-infrarood, wat loopt van ± 780 nm tot 2000 nm (nanometer).
Voor deze vorm van infrarood fotografie zet ik een 150 megapixelcamera in; de Phase-One IQ4 wide-spectrum. Deze camera heeft namelijk een brede spectrale gevoeligheid, waardoor ik ultra-violet, zichtbaar licht en infrarode straling kan vastleggen.

Infrarood false-color fotografie (IRFC)

IRFC fotografie wordt ook wel infrarood kleurenfotografie genoemd.

Infrarood heeft zelf geen kleur, maar als we via b.v. Photoshop aan de RGB kanalen van een foto aan het rode kanaal infrarood toekennen, aan het groene kanaal rood, aan blauw het groene kanaal, dan spreken we over ‘False Color’.

Dus: Blauw wordt Groen, Groen wordt Rood en Rood wordt Infrarood.

Het kleurenspectrum van de foto is verschoven, het is geen Rood Groen Blauw (RGB) meer, maar Infrarood-Rood-Groen. De IRFC foto is een samenstelling van een ‘normaal-licht’ foto en een ‘infrarood foto’ en wordt achteraf in de computer gegenereerd.

IRFC stelt ons bij kunstonderzoek in staat onderscheid te maken tussen bepaalde pigmenten die er in normaal licht identiek uitzien en in infrarood (wat een zwart-wit beeld geeft) niet van elkaar verschilt. Het onderscheid tussen de pigmenten azurite en ultramarijn, wat veel in schilderijen van oude meesters voorkomt, wordt duidelijker zichtbaar.